Search
Search Menu

Interview Annelies Ebbink

Annelies Ebbink

Annelies Ebbink is geboren op 6 juli 1954 in
Utrecht, als jongste uit een gezin met vier kinderen. Haar vader had een orthopedisch bedrijf, waarin zij na haar MMS ook ging werken. En in een soortgelijk bedrijf is zij nu nog steeds werkzaam. In 2005 vierde ze samen met Wabe Heeringa en hun gezamenlijke kinderen in de Vredenhofkapel een inzegeningsdienst om het ‘samen één’
te bezegelen. Intussen is de familie uitgebreid met drie kleinkinderen.

Hoe zie je de toekomst van de kerk?

De toekomst van de kerk als ‘geloofshuis’ heeft z’n tijd gehad, denk ik. Er zullen meer lossere contacten komen. Individueel zullen de mensen naar wisselende bijeenkomsten gaan, waar ze zich bij thuis voelen. Er is meer en meer sprake van individualisering en mensen wegen steeds meer af, wat voor henzelf goed is en bij hen past. Zelf kies ik ervoor om het geloof in een geloofsgemeenschap te beleven, te ervaren.

Wat is jouw dagelijks werk?

In mijn werk, als bandagiste (mooi woord voor het aanmeten van elastische kousen en braces) heb ik vaak contact met oudere en zieke mensen. Het persoonlijke contact vind ik belangrijk. Voor iemand een passende kous te laten maken met alle aan- en uittrekproblemen erbij is een uitdaging.

Hoe besteed jij je vrije tijd?

In mijn vrije tijd ben ik veel bezig met vrijwilligerswerk voor de kerk, zoals het meedraaien met de koffiediensten op zondagochtend, bij de theeconcerten en de concerten van Podia Heemstede. Ook ben ik sinds kort contactpersoon van Nieuw Overbos.
Maar gezellig iets ondernemen met de kleinkinderen is even belangrijk. Lekker koken en bakken is ook een grote hobby. En natuurlijk ook zingen.

Hoe vind je inspiratie?

Inspiratie vind ik bij de mensen om mij heen en heel veel uit de tekst van een gedicht ‘Desiderata’ uit de Pauluskerk van Baltimore (Kies kalm je weg temidden van het rumoer en de haast, en herinner je hoeveel vrede er in de stilte kan zijn …).
Dit gedicht is voor mij een belangrijke leidraad geweest in moeilijke tijden. En ook nu heb ik keer op keer houvast aan deze wijze woorden.

Bron: Wegwijzer 9, 20 september 2017

Eerder verschenen interviews in deze rubriek: klik hier