Thomasvieringen zijn ontstaan in het Noorden van Europa en zijn in de jaren negentig overgewaaid naar ons land. Op verschillende plekken kent men inmiddels een echte “Thomas-traditie” (zie hieronder).
Een Thomasviering is het beste samen te vatten in de twee woorden: ruimte en betrokkenheid.
Dat wordt tot uitdrukking gebracht met name in de manier waarop de uitleg van het gelezen bijbelgedeelte wordt gebracht. Er is namelijk geen preek, maar in de kerk zijn verschillende plekken ingericht waar de kerkganger zélf met het thema van de lezing(en) aan de gang gaat. Zo groeit de betrokkenheid van de deelnemers. Bovendien is de inhoud van de preek niet afhankelijk van één persoon, maar groeit zij in de dienst.
Daarnaast wordt er in een Thomasviering ook (gewoon) gezongen en gebeden.
Zo’n invulling van de kerkdienst is heel anders dan op de andere zondagen; dat betekent dus iets voor de kerkganger (u/jij moet zelf in beweging komen). Wij hopen dat u het experiment aandurft!
Meer informatie over een recente viering, lees verder…
Achtergrond
Thomasvieringen zijn begonnen in het Finse Helsinki. In 1988 werden daar de volgende uitgangspunten geformuleerd. In verschillende landen worden ze overgenomen en gevarieerd, en worden Thomasvieringen georganiseerd.
Uitgangspunten van de Thomas-mis (Helsinki 1988)
- De ongelovige Thomas in onszelf en anderen herkennen en beminnen. De taal en de vragen van de ongelovige Thomas serieus nemen. Die plaats geven in keuze van thema’s, vormgeving en publiciteit. De viering zien en vieren als een plaats waar ruimte is voor twijfel en scepsis én als een zintuiglijk gebeuren waarin iets van een geheim oplicht: Jezus leeft en is aanwezig.
- De beslissing nemen te zoeken naar ieders talenten en gaven en de mogelijkheid bieden die te ontwikkelen en creatief in te zetten als bijdrage aan het geheel van de viering. Dit zowel in oecumenische samenwerking als in het tot stand brengen en uitvoeren van de viering. Bijvoorbeeld niet bang zijn kunstenaars in te schakelen voor muziek en vormgeving.
- Aandacht voor het gebed als dragende kracht, in de voorbereidingen, in de viering en in de vormen van anoniem pastoraat die eromheen plaatsvinden. Beseffen dat bidden voor mensen en mogelijkheden tot gebed aanbieden een vorm van dienstverlening is.
- Het besef dat mensen die niet vertrouwd zijn met de traditie behoefte kunnen hebben aan een vorm van anonimiteit en tijd om te wennen en zelf de stap te zetten tot grotere betrokkenheid.
Nuchterheid en een praktische instelling met betrekking tot organisatie, publiciteit etc. Voortdurend evalueren: niet bang zijn fouten te maken en daarvan te leren. Gevoel voor humor.