Sinds wij ons in 2016 aansloten bij de Groene Kerken Actie hebben we als kerk op allerlei manieren geprobeerd daar vorm aan te geven: zonnepanelen op het dak, led verlichting, biologische koffie, een stukje wilde bloementuin voor de insecten, maar een gezamenlijk maaltijd, dat hadden we nog niet geprobeerd.
Terwijl dat toch iets heel kerkelijks is. Is dat niet ook wat de eerste christenen deden, samen eten om zo samen een nieuw geloof staande te houden? Want dat is het wel, een fundamenteel andere benadering van de verhouding tussen de mens en de schepping. De schepping praat als het ware tegen de mensen en zij moeten leren die taal te verstaan.
Dat klinkt misschien erg abstract, maar onze kerk heeft het geluk dat hier vlakbij de stadsboerderij Wickevoort ligt, waar de gewassen geteeld worden met zorg voor de aarde en wat daarop leeft aan planten en dieren. Daar krijgt die nieuwe verhouding concreet gestalte en daar valt dus voor ons veel te leren. En dus vertrok op zaterdag 16 juli een groepje gemeenteleden op de fiets naar Wickevoort om daar te gaan oogsten wat er op dat moment oogstrijp was om daarvan de zomerlunch te bereiden. Want daar begint het dus: wat is er op dit moment voorhanden en wat kunnen we daarvan maken.
Meestal doen we het andersom: je hebt een recept in je hoofd en daar zoek je de ingrediënten bij. Voor mij was dat ook een heel spannend moment. Daar liepen we met ons kratje over het veld en vulden dat met wat we nu mochten oogsten: koolrabi, rode biet, chinese kool, tuinbonen, allerlei kruiden, (eetbare) bloemen. Wat kan je daar nu van maken? Gelukkig wist de boerin Ada genoeg gerechten die we hiermee konden klaarmaken en na het oogsten zaten we dus genoeglijk te snijden en te doppen en te wassen voor de soep en de salade en nog allerlei spreads voor op brood.
De volgende morgen, zondag 17 juli schoven na de kerkdienst en het koffiedrinken 42 mensen nieuwsgierig aan tafel in de Pauwehof. Een heel speciale maaltijd was er beloofd. Wat zouden ze krijgen? Er werd geproefd en geprobeerd, becommentarieerd en gecomplimenteerd. Kortom, de lunch leverde levendige gesprekken op. Bovendien konden degenen die niet mee waren geweest om te helpen bij het oogsten toch meegenieten van die fantastische morgen op het land door de fotoreportage die Etienne de Graaff van Wickevoort daarvan had gemaakt.
Ik denk dat iedereen heel voldaan naar huis is gegaan. Het was een memorabele lunch geweest. Heel veel dank aan alle mensen die meegeholpen hebben. En wie weet tot een volgende keer.
Maaike Galle, namens Werkgroep Groene Kerk